Ik ben ‘Het Regenseizoen’ aan het
lezen van Stephen Ellis die momenteel de Desmond Tutu leerstoel aan de UvA
bekleedt. Het boek beoogt een ‘koele’ blik te geven op de ontwikkelingen in
Afrika. In de introductie maakt hij direct al een rake opmerking over de
afhankelijkheidsindustrie die is ontstaan door ontwikkelingssamenwerking. Ons idee dat het westen een morele plicht heeft om de ontwikkelingen in Afrika
op gang te helpen werkt volgen Ellis automatisch ook een vorm van slachtofferschap in de
hand. In de Tegenlicht documentaire van een week geleden over schuld werd ook duidelijk dat zolang schuld bestaat tussen gelijke partners dit betekend dat er geen slachtofferschap ontstaat omdat het een ere kwestie blijft om de schuld weg te werken. Schuld tussen
ongelijke partners, waarvan de een zich moreel superieur acht en daarmee
diegene is die hulp biedt, verlamt de ander in zekere zin en spreekt deze niet
aan op de eigen inventiviteit. Daarom ben ik heel benieuwd wat wij in Ghana
kunnen leren. Hoe moet je bijvoorbeeld je eigen huis bouwen en wat doe je als je een computer wilt recyclen of een dorp wilt beginnen op gekraakte
grond van de gemeente.
