“Jullie zijn dan wel indianen, maar dat wil niet zeggen dat jullie geen rechten hebben, daarom moeten we in opstand komen tegen de militaire junta, strijd voor jullie vrijheid van meningsuiting, Poekiwoeki indianen!”
De beroemde revolutionair Gé Gevaara sprak vol vuur vanaf een haastig in elkaar geklust podiumpje en spreekgestoelte midden in de jungle. Als het gaat om de revolutie dan kijkt men niet op een scheve spijker hier en daar, het gaat ten slotte om de boodschap. Bovendien was er haast geboden, illegale houtkapbedrijven hadden het territorium van deze zeldzame stam op enkele tientallen kilometers genaderd. De Poekiwoeki indianen zaten in kleermakerszit voor het spreekgestoelte en plukte aandachtig aan hun borduurwerkjes. Ze gingen hier zo in op dat het nauwelijks tot hun doordrong wat de grote revolutionair hen probeerde duidelijk te maken. Soms keken even omhoog naar het spreekgestoelte maar ze leken in gedachten verzonken over de ingewikkelde kruissteek of de dubbele zeeuwse hoeplala en al snel waren ze weer geheel in beslag genomen met het borduren, dat in tegenstelling tot het revolutionaire podium er piekfijn uit moest zien. Een fout en je kunt je hele werkje weer uithalen. En als de Poekiwoeki indianen ergens niet tegen kunnen dan zijn het wel fouten in borduurwerkjes, daar worden ze echt pis chagereinig van. Ze hadden dan ook weinig oor voor abstracte begrippen als vrijheid van meningsuiting. Ge Gevaara, die zelf geen ambacht had geleerd maar genoeg dacht te hebben aan haar idealen, begreep dat ze het over een andere boeg moest gooien. Ze dacht bij zichzelf: ”Ik kan de Poekiwoeki alleen bereiken door het praktisch en dicht bij huis te houden...”. Plotseling schoot het haar te binnen. Een waar eureka moment. Ze besteeg voor de tweede maal het podium plantte haar armen stevig op het spreekgestoelte en sprak: “Lieve Poekiwoeki indianen, stel je de revolutie eens voor als een gigantisch borduurwerk....” Tot haar genoegen zag Gé Gevaara dat de nieuwe strategie werkte. De ene na de andere Poekiwoeki indiaan tilde nieuwsgierig z'n hoofd op en legde het borduurwerkje ter zijde om aandachtig naar de grote revolutionair te luisteren. Ze zagen haar ineens anders, ze zagen haar als iemand van hen, ja zelfs als een leider.“Om het borduurwerk van de revolutie tot een succes te maken, mogen we geen steek laten vallen” vervolgde Ge gevaara, die ineens de smaak te apkken kreeg. “samenwerking is daarom van groot belang.”
Tevreden verliet Gé Gevaara het indianen dorp dat ze vakkundig had bevoorraad met AK47 weefgetouwen om de junta in een gigantisch borduurwerk te lokken. Nu moest ze naar het volgende dorp waarvan ze wist dat het nog moeilijker was om die klaar te stomen voor de revolutie. Deze indianen stamden af van een groep gestrande kandidaten van het programma Amazone idols. Ze waren jaren geleden onderweg gegaan naar de hoofdstad voor de studio opnames van de idols finale maar zijn door een verkeerde afslag in het amazonegebied verdwaald geraakt. Ze noemen zich de indi dols en houden zich bezig met kleine optredens, maar er komt nooit een officiele uitslag want ze stemmen elkaar voortdurend weg. Ook bij deze groep zal Ge Gevaara dus weer alles uit de kast moeten halen om begrippen als solidariteit en samenwerking invoelbaar te maken. Begrippen die ondanks hun abstractie volgens het revolutionaire handboek essentieel zijn om iedere revolutie tot een succes te maken.
