Vanmorgen trof ik op de deurmat een berg cadeautjes aan. Ze waren plat en ingepakt met papier van oude tijdschriften. Bij nadere inspectie bleken het kleine boekjes te zijn. Al snel besefte ik dat het helemaal geen cadeautjes waren maar handelswaar van een oud besje hier in het Hofje. Deze dame organiseerde vroeger nog wel eens discussieavonden en de buurjongen vroeg aan haar of er binnenkort nog eentje kwam. Ik geloof dat hij dit vroeg zonder bijbedoelingen. Om aardig te zijn, allicht. Maar ze ging er even lekker voor zitten en stak van wal om zich te verliezen in een wat onsamenhangende associatie reeks over verleden, heden en toekomst. Ze had het over de wetenschappelijke wereld die de deuren voor haar gesloten hield en haar voor gek verklaarde omdat ze een wereldschokkende sociaal psychologische ontdekking had gedaan. Daar wilden wij wel meer van weten. Toen we doorvroegen moet ze gedacht hebben dat ze misschien wel haar zielenroerselen in gedrukte vorm bij ons kon slijten. Een berg van wel tien miniboekjes allemaal getekend met het pseudoniem epi (epi= kiem, korenaar). Sommige in het Nederlands, andere in het Engels en Frans. In het eerste boekje ‘vrij blij’ (enige vrij blijvende mens-vriendelijke tips bij ’t minnespel) valt ondermeer het volgende in ouderwets getikte letters te lezen:
Clitoraal
Orgasme heb je niet?
Dan gauw proberen.
Dat kan op allerlei manieren
Hoe ?
vertel ik je niet
