Ongeveer twee weken geleden zag ik een goede documentaire op de vpro, het ging over het leven in de Amerikaanse gevangenissen. 'De mens is een gewoontedier,' zei een bewaker. 'Gevangen dus ook, wanneer ze vrij komen pakken ze hun oude leven weer op waaroor ze snel weer terug zijn in de gevangenis.'
De meeste zware criminelen willen het liefste binnen blijven want daar is alles geregeld, bovendien zijn ze hun leven erbuiten niet zeker. 'Het is een kwestie van je verwachtingen bijstellen en dan is het leven ook in de gevangenis goed te doen,' zei een gevangene.
'Vrouwen, een gezin, een huis dat soort dingen zijn voor mij inmiddels zaken die er helemaal niet toe doen.'
Het liefste houden we onze wereld zo klein en overzichtelijk mogelijk om risico’s te beperken. We blijven op gebaande paden, van ons werk via de sportschool naar de supermarkt en dan weer naar huis. We gedragen ons als draaideurcriminelen in ons eigen leven. We maken telkens dezelfde fouten omdat we gewend zijn geraakt aan dezelfde teleurstellingen.
