Ik heb net The Circle van Dave Eggers uitgelezen en kreeg er een beetje hetzelfde gevoel bij als ‘House of Cards’. Het is verhaal dat zich laat lezen als een kwaliteitsserie. Je wordt erin getrokken. Volgens mij is het bij series na aflevering drie dat verslaving z’n klauwen in je slaat. Bij dit boek duurde het ook even. Net als bij ‘House of Cards’ gaat The Circle over macht. Dit keer ligt die macht niet in de politieke Arena, maar bij een informatie gigant The Circle geheten. Een bedrijf dat facebook, twitter en google heeft opgeslokt.
De hoofdpersoon Mae Holland, een neurotisch en onzeker meisje, komt te werken bij de afdeling Customer Experience en ze doet haar werk goed, maar haar superieuren vragen zich af waarom ze in het weekend vaak naar huis gaat. Er kan namelijk ook op de campus geslapen worden waar bovendien voortdurend events georganiseerd worden. Ze gaat op een gegeven moment naar die events, maar verzuimd daar over te twitteren en dus moet ze weer op het matje komen. Langzamerhand wordt Mae Holland richting totale transparantie gemasseerd. De dingen die ze voorheen voor zichzelf deed, namelijk kajakken en van de stilte genieten, moeten voortaan in de openbaarheid plaatsvinden. De verschrikking die uit het boek spreekt is misschien niet eens de omgekeerde Big Brother thematiek, we houden elkaar in de gaten, maar vooral de leegte die het oplevert voor de ervaringen die we opdoen. Je kan nooit meer iets zelf spontaan doen, maar je moet altijd eerst mensen zoeken die ook zoiets hebben gedaan en waarmee je dan een leuk online groepje kan vormen om ervaringen uit te wisselen. Een fantastisch boek dat veel beter dan een betweterig cultuurpessimistische essay, de vinger op de zere plek legt.
