Mijn kleermaker is een uit Irak gevluchte Koerd. Hij is tevens ook meester in de rechten, maar daar heeft hij hier niks aan. Mijn schoenmaker is een oud Peshmergastrijder waar ik hier al eerder over schreef en nu heb ik een Turkse fietsenmaker. Ik ben blij met deze zogenaamde allochtone Nederlanders, niet omdat ze zo lekker exotisch zijn, maar omdat ze van aanpakken weten en vooral omdat ze onorthodoxe methodes hanteren. Om het voorbeeld van de fietsenmaker te nemen. Ik was met mijn bakfiets al eerder bij een kaaskopfietsenmaker geweest en die zei dat hij niks voor mij kon betekenen. De zadel pen zat veel te vast. Mijn Turkse fietsenmaker daarentegen heeft alles op alles gezet om de zadel pen in beweging te brengen. Hij is met warmte apparaten in de weer geweest, ze hebben er met drie man aan zitten wrikken en op het laatst is er zelfs een klein explosief ingezet. Op bovenstaande foto is te zien hoe het explosief een gat heeft geslagen in de zadel pen. Het maakt me al helemaal niet meer uit of de fiets gemaakt gaat worden. Het feit dat mijn fietsenmaker een klein explosief heeft ingezet om mij te helpen vindt ik ontroerend en prijzenswaardig. Opgeven is geen optie voor deze fietsenmaker en hij heeft me zelfs verzekerd dat hij de pen eruit gaat krijgen. Na de explosie zat hij namelijk een beetje los.
