Vandaag was ik weer eens bij de tandarts, bij de studenten van ACTA wel te verstaan. De professor die erbij was had gevoel voor humor. Hij zei: ‘Wij willen eigenlijk dat jij zoveel mogelijk gaatjes krijgt. We doen net alsof dat niet zo is. We zeggen: “poets goed, gebruik de tandenstoker,” maar wij weten ook wel dat je dat niet echt heel zorgvuldig gaat doen. Dat is ook niet in ons belang. Wij worden in essentie opgeleid om te repareren. Over een aantal jaren zullen ze sociologen in dienst nemen, die zijn vele beter uitgerust om mensen te conditioneren dan tandartsen. Kijk het werk van de tandarts is heel eenvoudig, wij weten niet heel veel meer dan dat de patiënt ook al weet. We kunnen de patiënt alleen vertellen dat ze een steunpunt moeten zoeken voor de hand om die te stabiliseren. Met een stabiele hand kun je beter de tandenstoker op en neer bewegen. We kunnen dit makkelijk zeggen. Tegen de tijd dat je thuis bent, ben je het alweer vergeten.’
