Iedereen zou eigenlijk even het verhaal ‘Moord op de Camping’ van Carola Houtekamer en Freek Schravesande moeten lezen. Het verscheen vorige weekend in NRC-Handelsblad. Een prachtig geschreven verhaal over een trieste gebeurtenis. Vooral de onbegrijpelijkheid wordt mooi verwoord al wordt uit de context veel duidelijk. Het is een mooi verhaal omdat het gaat over lokaal alledaags drama. Toch wordt het op een groter plan getild door de schrijvers. Dat komt door zinnen zoals dit:
‘Een camping is geen democratie. En de bewoners weten dat. Wie iets gedaan wil krijgen - een schuttinkje ernaast, een schuurtje erachter, een vijvertje ervoor - moet dat regelen met de baas.’
En: ’Die ochtend kleedde ze zich aan, zoals elke dag. Ze trok de wc door, deed de deur op slot. Maar terwijl de rest rechtdoor liep, sloeg zij rechtsaf. Zonder te weten waarom.
Het leven op de camping is niet alleen maar bingo, biertjes en playbackshows’
Grunberg merkte dit weekend in de Volkskrant op: 'sommige krantenartikelen zijn samengevatte toneelstukken of romans'. Dit is haast literatuur in de krant, gemaakt van een nieuwsbericht.
‘Een camping is geen democratie. En de bewoners weten dat. Wie iets gedaan wil krijgen - een schuttinkje ernaast, een schuurtje erachter, een vijvertje ervoor - moet dat regelen met de baas.’
En: ’Die ochtend kleedde ze zich aan, zoals elke dag. Ze trok de wc door, deed de deur op slot. Maar terwijl de rest rechtdoor liep, sloeg zij rechtsaf. Zonder te weten waarom.
Het leven op de camping is niet alleen maar bingo, biertjes en playbackshows’
Grunberg merkte dit weekend in de Volkskrant op: 'sommige krantenartikelen zijn samengevatte toneelstukken of romans'. Dit is haast literatuur in de krant, gemaakt van een nieuwsbericht.