In de oude Lycische ruïne-stad Patara wordt de vuurtoren opnieuw opgebouwd. Het is een oude Romeinse vuurtoren uit de tijd dat Nero de touwtjes weer wat aantrok om de semi onafhankelijke provincie weer onder het juk van Rome te brengen (ca 60 voor Christus). Het is een mooie vuurtoren. Onze favoriete ruïne, maar waarom kijken we eigenlijk naar ruines? Ik vraag het me iedere keer opnieuw af. De huidige tijd is ermee geobsedeerd. Hier niet ver vandaan bevindt zich een vallei vol met plastic kassen. De kassen zijn de meest in het oog springende gebouwen. Er zal over duizend jaar niets meer van te zien zijn, zoveel is zeker. Sterker nog; ik denk dat over duizend jaar nog steeds die vuurtoren en het parlement van de Lycische bond, het oudste parlement ter wereld, als enige bezienswaardigheid te zien zal zijn. Er wordt in deze streek meer geld gestoken in de restauratie van het oude dan de bouw van nieuwe dingen. De ruines zullen tegen die tijd een voorbeeld worden van onze tijd en van de specifieke fase waarin het kapitalisme zich nu bevindt.