Gisteren dronk ik koffie met een vriend ergens in Groningen. Ik was (stom genoeg) vergeten hem van tevoren te waarschuwen. Dus mijn vriend bestelde, zich van geen kwaad bewust, een latte macchiato.
‘Dat serveren wij niet! Ja ik zie u kijken, maar er zit teveel melk in en dan proef je de unieke smaak van koffie niet meer. ‘ (denk hier een bestraffend toontje bij)
‘Oh, eh, nou ja. Oké’
‘Als het u niet bevalt kunt u gerust ergens anders heen.’ (dit werd weer luchtig gezegd, waardoor het nog dreigender klonk)
‘Nee, nee doet u mij maar een macchiato.’
Mijn vriend voelde zich beledigd, maar ik stelde hem gerust en legde hem uit dat dit de koffienazi is en dat het nou eenmaal zijn beroep is om de goede smaak te bewaken. Je wordt hier koffietechnisch gewoon even op je plaats gezet. Hij heeft verstand van koffie en jij niet. Laatst wilde ik daar eens koffie kopen voor in mijn percolator. Daar deed hij smalend over. Hij zei dat ik dan beter gewoon naar Simon Levelt kon gaan om daar verbrande koffie te kopen. Of de eenheidsworst van Lavazza. Uit de percolator kwam volgens hem een weinig genuanceerde smaak. Ik ga er snel weer naar hem toe, de koffienazi, heerlijk vind ik het. Ik drink er steevast een espresso, omdat ik wel heb afgeleerd om een dubbele te bestellen, en het smaakt zurig. Dat is de echte smaak van koffieboon.
