Apocalyps

De martinidogshow is een gebeurtenis waar je als hondenfokker en rashondenliefhebber niet aan voorbij kan gaan. Ik ben geen van beide, maar ben wel bijzonder geïnteresseerd in de uit de hand gelopen relatie tussen mens en dier. De bio-industrie voor onze vleesconsumptie, de hond voor ons gezelschap en esthetisch genoegen. Onze liefde voor opgeschoren poedels en astmatische keeshondjes, bewijst hoever we zijn verwijderd van die wilde wolf die ooit vriendschap sloot met de mens. Op een groot vierkant middenterrein van bordeauxrode tapijttegels rennen de baasjes, meestal vrouwen, in moeilijk zittende mantelpakjes met hun honden aan de lijn voorbij. De honden zijn van de categorie gebruikshonden. Een vreemde categorie met een wisla (die lijkt op Pluto, de hond van Mickey Mouse), een teckel, een of andere Oostenrijkse jachthond en nog een paar rassen waarvan ik de naam niet goed kon verstaan. Uiteindelijk wint de dashond. Het beest is te klein om zelf op het podium te klimmen. Waarom de ene hond nou wint en de andere niet is mij volstrekt onduidelijk. Dit is toch de schimmige wereld van de jurysport. Persoonlijke voorkeur is niet geheel afwezig. Aan het einde van de dag spreek ik iemand die me vertelt dat sommige fokkers puppy's afmaken als ze niet helemaal raszuiver zijn. Als zo’n fokker een top teefje heeft dan wordt dat beest iedere keer zwanger gemaakt om maar zoveel mogelijk babyhondjes te krijgen. Toen ik dat hoorde voelde ik de nabijheid van de Apocalyps sterker dan ooit.