skip to main |
skip to sidebar
Als je wilt weten waarom Sylvana Simons in de war is, moet je naar
Professor Jordan Peterson uit Toronto luisteren. Hij is een kruistocht begonnen tegen politieke correctheid. Hij weigert mensen aan te duiden met hun persoonlijk gekozen sekse voornaamwoorden. Er zijn inmiddels iets van zeventig verschillende verzonnen voornaamwoorden (van androgyn tot non-binary). Dat is verder prima, maar het wordt zelfs verplicht gesteld om die te gebruiken. Dat gaat Peterson te ver, vooral ook omdat er een links ideologische agenda achter zit. Er zijn twee seksen, volgens hem; man en vrouw. Verder vindt hij het überhaupt pervers om mensen te definiëren aan de hand van de groep waar ze zogenaamd bij horen. Peterson waarschuwt voor een langzaam oprukkend sociaal constructivisme. Er wordt een groep verzonnen, witte mannen bijvoorbeeld, en vervolgens wordt gezegd dat je als lid van die groep verantwoordelijk bent voor slavernij. Collectieve schuld, dat is iets wat ook in de Sovjet Unie werd toegepast. De succesvolle boeren werden Koelakken genoemd en vervolgens systematisch uitgeroeid. Simons zegt in de Volkskrant dat ze veel te danken heeft aan de LGBT gemeenschap en dat ze zich voor hen gaat inzetten. Ik ben benieuwd hoe. Dat soort zaken kun je het beste door de samenleving zelf laten uitzoeken. Zodra het politiek wordt, wordt de onderhandelingsruimte tussen burgers juist kleiner. Hoe meer wetten, hoe onvrijer de samenleving. Er zijn veel grotere problemen in Nederland dan deze identiteitskwesties. Het is net als bij de hele Zwarte Piet Discussie. We moeten ons onderwijs systeem aanpakken en verbeteren in plaats van het over Zwarte Piet hebben. Het zal mij niet verbazen als Simons zich hard gaat maken voor het verplichte gebruik van ‘personal gender pronouns’. Over de partij Denk kunnen we ook kort zijn. Zeventig procent van hun Turkse achterban is pro Erdogan, niet bepaald iemand die minderheden in zijn land tolereert. Volgens mij leven we in een behoorlijk tolerante samenleving die bedreigd wordt door Sylvana Simons, de partij voor de dieren en Denk enerzijds en Geert Wilders anderzijds.
Vandaag was er in het Buurthoes van Ten Boer een bijeenkomst over de overdracht van 55 voetbalvelden aan landbouwgrond (van een mislukt woningbouwproject) aan de sociale coöperatie Woldwijk die daar nu gaan pionieren. Tijdens mijn eerste verkenningen in het gebied kwam ik een muskusrattenvanger tegen. Hij praatte met liefde over het slimme beestje dat hij moest uitroeien. Zo wees de rattenvanger me op het feit dat de muskusrat helemaal geen rat is en dat zijn lippen zich achter zijn tanden bevinden zodat het dier zijn adem in kan houden en toch onder water kan blijven knagen. De muskusrat is de eerste pionier van het gebied. Omdat er toch allerlei ontheffingen in Woldwijk plaatsvinden kunnen we van muskusrattenvlees misschien een streekproduct maken. Gestoofd in pionier bier schijnt dit heel lekker te zijn.
Ik ben door een organisatie op pad gestuurd om het gebied Oosterdijkshorn (nabij Ten Boer) te verkennen en de 'gevoelstemperatuur' aldaar te bepalen. Wat voor gebied is dit ? Waar moeten toekomstige pioniers op letten ? Middenin een weiland trof ik ineens een ruimteschip gemaakt van honderden portocabins. Het leek niets met de omgeving te maken te hebben, het zweefde daar gewoon. Het harde nieuws drong langzaam tot me door; iemand was mij voor geweest. Dat is altijd even slikken voor de ontdekkingsreiziger. Maar al snel zag ik ook weer het voordeel, op deze manier had ik een hoop informanten die waarschijnlijk veel informatie over het gebied hadden. In een grote lobbyruimte met systeemplafond en foto behang van een Frans terras, zaten een paar honderd bejaarden Marlene Dietrich liedjes te zingen. Op het podium een zanger met trekharmonica. Het gebouw is een in zichzelf gekeerde binnenwereld, maar ook de mensen die in het gebouw vertoeven zijn in zichzelf gekeerd.Een vrouw zei dat ze zojuist haar schoonmoeder had bezocht die nog helemaal 'goed' is in haar hoofd alleen wat slecht ter been. 'Het is vreselijk voor haar, ze kan met niemand praten iedereen die niet doof is of uitgedoofd die zit op zijn kamer tv te kijken.'
Dit leek me een boeiende plek. Hier wilde ik meer van weten en ik vroeg aan de receptie of ik kon inchecken. Het kon. Ik schrijf dit bericht vanuit de gastruimte. Alzheimer of niet, vroeg of laat zal ik de verhalen er wel uit krijgen bij die mensen, je moet gewoon geduld hebben.
