Nanny

Ik was laatst op een bruiloft waar welgeteld 1 persoon met een hoofddoekje rondliep.’Wiens nanny is dat?’ Vroeg ik. Volgens sommigen is dat een racistische vraag. Daarvan was ik mij niet bewust, ik wilde gewoon weten wiens nanny dat was. Sylvana Simons en de politieke beweging DENK hebben veel opschudding teweeg gebracht over het onbewuste racisme bij hoger opgeleiden (Ik mag dan hoogopgeleid zijn, mijn master filosofie heb ik maar kantje boord gehaald). Iemand op de radio vertelde dat een zwarte prijswinnares in de lift werd gevraagd of ze van de catering was. Is dat racistisch ongeacht het antwoord? Misschien had de persoon die het vroeg gewoon honger. Ook hoger opgeleiden laten zich meeslepen door basale behoeftes, juist zij. Hij had natuurlijk ook niks kunnen zeggen, maar een praatje in de lift  getuigt van sociale vaardigheden. Overigens is het moeilijk om iets over deze situatie te zeggen. Het kan racistisch zijn, maar tegelijkertijd kan het ook onschuldig zijn. Of is dat naïef ? Op de bruiloft had ik in elk geval een gezellig onderonsje met de Marokkaanse vrouw met het hoofddoekje. ‘Ik ben ook nanny,’ zei ik tegen haar en toen was het ijs gebroken.