Omdat het kan

Ons hotel in Madrid (Melia Galgos) heeft een vreemd soort luxe, achterhaalde luxe uit een ander tijdperk. Het komt door de marmeren vloer en vooral door de spiegels, die zijn overal, ook op het plafond. Zelfs de tafeltjes in de ontbijtzaal zijn van spiegels gemaakt. En uit de luidsprekers klinkt muziek alsof je onder water zit. Een wereld ver van de echte wereld waar de zon brandt en de hitte je in een comfortabel schommelen dwingt. Meestal kom ik pas naar buiten tegen vieren. Tot die tijd blijf ik op mijn kamer om te werken vanuit bed. Ik bel roomservice omdat het kan. Om een uur ‘s nachts lopen we weg van de terrassen waarvan het geroezemoes onder lage plataanbomen blijft hangen. We lopen om drie uur 's ochtends nog door de nagloeiende stad omdat het kan. En omdat er dan een aangenaam windje staat.

Nanny

Ik was laatst op een bruiloft waar welgeteld 1 persoon met een hoofddoekje rondliep.’Wiens nanny is dat?’ Vroeg ik. Volgens sommigen is dat een racistische vraag. Daarvan was ik mij niet bewust, ik wilde gewoon weten wiens nanny dat was. Sylvana Simons en de politieke beweging DENK hebben veel opschudding teweeg gebracht over het onbewuste racisme bij hoger opgeleiden (Ik mag dan hoogopgeleid zijn, mijn master filosofie heb ik maar kantje boord gehaald). Iemand op de radio vertelde dat een zwarte prijswinnares in de lift werd gevraagd of ze van de catering was. Is dat racistisch ongeacht het antwoord? Misschien had de persoon die het vroeg gewoon honger. Ook hoger opgeleiden laten zich meeslepen door basale behoeftes, juist zij. Hij had natuurlijk ook niks kunnen zeggen, maar een praatje in de lift  getuigt van sociale vaardigheden. Overigens is het moeilijk om iets over deze situatie te zeggen. Het kan racistisch zijn, maar tegelijkertijd kan het ook onschuldig zijn. Of is dat naïef ? Op de bruiloft had ik in elk geval een gezellig onderonsje met de Marokkaanse vrouw met het hoofddoekje. ‘Ik ben ook nanny,’ zei ik tegen haar en toen was het ijs gebroken.

Alles is logistiek

Ik was vandaag met Mark Benders op de Maasvlakte, een vogel specialist. Op dit industriegebied broedt de grootste meeuwenkolonie van Europe. Vijfentwintig duizend paren maar liefst. Bedrijven klagen erover. Medewerkers worden ook wel eens aangevallen door meeuwen. 'Maar ja wij creëren zelf de ideale omstandigheden voor die beesten,’ zegt Mark.’ Die enorme vlaktes waar letterlijk geen hond komt, dat is ideaal voor bodembroeders zoals meeuwen. Op plekken waar wel binnenkort gebouwd gaat worden, zoals de truckers parkeerplaats, daar stuurt mark een team aan van mensen die permanent met honden rondlopen om te voorkomen dat er niet ondertussen oeverzwaluwen gaan nestelen. De truckersparkeerplaats wordt gebouwd omdat de oost Europese truckers een beetje gecentreerd te houden. 'Deze mensen zijn niet gewend hun rotzooi op te ruimen en we hebben liever dat ze er op een plek een bende van maken,’ zegt Mark. Alles is logistiek lees ik op een gebouw en dat lijkt ook voor de natuur op te gaan, of we het nou hebben over truckers of meeuwen.

Hulpverleners

Het is opmerkelijk dat de mensen die zeggen dat Donald Trump een nieuwe Hitler is, zelf eigenlijk die Hitler figuur mogelijk maken. Het gewelddadige protest tegen Trump aanhangers vorige week donderdag is werkelijk het domste wat ik tot nog toe voorbij heb zien komen over de verkiezingen in de VS. Het zorgt er ten slotte voor dat de man zich als slachtoffer kan profileren. Zo worden de tegenstanders van Trump de beste hulpverleners voor zijn overwinning. Zeker ook omdat er Mexicaanse vlaggen werden meegedragen tijdens het protest.

Betekenis

Vanavond werd Patrick Dewitt (The Sisters Brothers) geïnterviewd bij Border Kitchen. De interviewer was een man die zocht naar betekenis. Dat is op zich niet zo erg, we zijn ten slotte allemaal menselijk, maar hij zocht ook naar bevestiging van betekenis bij de schrijver. De schrijver gaf hem dit niet. Hij zei dat alles op toeval berust. De schrijver zei dat in zijn boeken een appel gewoon een appel was, een beetje zoals in het echte leven. De interviewer zocht naar woorden hapte naar adem. Hij kon het nauwelijks geloven dat God zelf zei dat hij er ook niks aan kon doen.

Rabarber

‘Het is ongelofelijk hoe jouw vader nooit over iets wil praten dat er echt toe doet. Elke keer weet hij het gesprek weer op rabarber te brengen.’
Groningen Den Haag kostte ons vier uur vandaag. Er waren werkzaamheden aan het spoor. Ik was overgeleverd aan de gesprekken van de mensen om ons heen. De genoemde vader leek me uitermate sympathiek. Geen geschikter onderwerp om met bezoek te bespreken dan zelf gekweekte rabarber. Ik denk dat dit meisje daar nog wel achterkomt. 

Gebruiksruimte

Marlies Rohmer gaf een presentatie op het congres Building The Future of Health waarin ze foto’s liet zien van een reis langs projecten die ze zelf had ontworpen en die al een paar jaar in gebruik waren. Ze had speelse scholen gemaakt waarbij je in plaats van de trap ook een glijbaan kon nemen. Ze maakte een foto van haar glijbaan die inmiddels was geblokkeerd door een plantenbak en de als kinderen de touwbrug wilden nemen, die dwars door de centrale hal ging, moesten hun ouders eerst een contract ondertekenen dat de school niet aansprakelijk kon worden gehouden. Dat was hilarisch natuurlijk, maar laat zien dat je met een andere omgeving nog geen ander gedrag uitlokt. Er moet ook nog een cultuur omslag plaatsvinden. Bij een woningbouwproject hadden mensen heel anarchistisch de stoep opengebroken om er een zandbak in te maken. Een gezonde stad kan je misschien helemaal niet te ontwerpen, ze ontstaat toevallig. De gezoende stad is de stad die je uitdaagt een zandbak te ontdekken onder de tegels van de stoep.