Pilatusweek

Het is Pilatusweek. En in Pilatusweek stormt het vaak. Ik weet dit soort dingen omdat ik midden op zee had moeten zitten op de boot van de Urker visser Jan de Boer (die tegenwoordig vanuit Harlingen vaart). We zouden richting Denemarken varen. Maar de golven waren te hoog en dan zit er te weinig vis. ‘In Pilatusweek stormt het wel vaker,’ zei Jan. Ik wist niet waar hij het over had. Het blijkt de week te zijn waarin Pontius Pilatus Jezus ter dood heeft veroordeeld. Ik kende Pilatus natuurlijk, maar had nog nooit van die week gehoord. Toch is het wel logisch; eerst heb je de rechtszaak, ik toon u de mens, en zeven dagen later het vonnis. Hoe dan ook, de vis heeft zich deze week verstopt. 

De mythe van het antropoceen

Antropoceen is een woord dat vandaag de dag niet alleen in klimatologische kringen rondzingt, maar ook in kunstkringen en dan met name kunstkringen die zich met het landschap bezighouden. Ik kan het weten want ik kom vaak in die kringen. Het antropoceen geeft simpelweg aan dat mensen de drijvende kracht zijn achter klimaatverandering (dacht ik). Maar ik begrijp uit een artikel van Andreas Malm, te lezen in de Jacobin, dat het een wat al te oppervlakkige benadering is van de geschiedenis. Alsof we sinds de uitvinding van het vuur noodgedwongen in de richting van het antropoceen zijn bewogen. Ik citeer:

‘As it happens, however, mainstream climate discourse is positively drenched in references to humanity as such, human nature, the human enterprise, humankind as one big villain driving the train. In The God Species, we read: “God’s power is now increasingly being exercised by us. We are the creators of life, but we are also its destroyers.” This is one of the most common tropes in the discourse: we, all of us, you and I, have created this mess together and make it worse each day.’

De waarheid is dat de uitstoot van CO2 wordt veroorzaakt door fabrieken (en bio industrie wat ook een fabriek is). Natuurlijk zijn het democratische regeringen die fabrieken bouwen, wij dus,  maar willen we echt kolencentrales in de Eemshaven? Als daar een enquête over was gekomen weet ik niet of dat idee het had gehaald. De grootste uitstoot is afkomstig van buitenlandse fabrieken in China die daar zitten vanwege de goedkope arbeid. Volgens Malm zijn het niet de mensen, wij met zijn allen, maar is het kapitalisme de drijvende kracht achter de uitstoot. We leven dus niet in het tijdperk van de mens, maar in dat van het kapitaal. 
Het natropoceen is wat hem betreft misleidend want als iedereen schuldig is, dan is niemand schuldig. Dat is kort samengevat het bezwaar tegen het concept van het anthropocene. Misschien heeft Malm gelijk en is de huidige klimaatcrisis geheel geen noodzakelijke uitkomst, anders zou verandering ten slotte niet mogelijk zijn. Vooralsnog is vooruitgang (betere medicijnen) altijd tegelijkertijd achteruitgang (slechter klimaat).

IKEA kamp

De roman ‘De ongelofelijke reis van de fakir die vast kwam te zitten in een Ikea kast’ gaat deels over het vluchtelingenprobleem. Misschien heeft de roman Ikea geïnspireerd want inmiddels heeft het Zweedse bedrijf in samenwerking met de United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) een zelfbouwhuis ontwikkeld.

Superheld

Een clubje bio hackers  in California met de naam 'science for the masses’ claimt dat ze oogdruppels hebben gemaakt waarmee je bij mensen ‘nightvision’ kan opwekken. Er zit een stofje in afkomstig van diepzee vissen.  Dit lees ik op Mic.

Did it work? Yes. It started with shapes, hung about 10 meters away. "I'm talking like the size of my hand," Licina says. Before long, they were able to do longer distances, recognizing symbols and identifying moving subjects against different backgrounds.

Het schijnt helemaal niet duur te zijn om dit soort onderzoek te doen. Gewoon wat luitjes die aanklooien in de garage. Waarschijnlijk lezen ze ook veel stripboeken, want night vision met behulp van eyedrops klinkt een beetje als een superheldverhaal.

Optop

Vandaag heb ik met Wabbesch een filmpje voor de gemeente gemaakt over de Groningse Schilderswijk. Er wonen daar veel studenten en er is sprake van optop. Dat lazen we op posters achter ramen. Het schijnt te gaan om huisbazen die een houtskeletbouw bovenop bestaande huizen zetten en daar dan weer studenten in onder brengen. Op die manier wordt de norm van het toegestane percentage studenten danig overschreden. Weinig volwassen mensen wilde reageren voor de camera, gelukkig hebben we wat kinderen bereid gevonden om commentaar te leveren. Ze vonden het best gezellig met de studenten.

zzper is arme oudere van de toekomst

Vanavond was er een zzp debat in het Groninger Forum met verschillende sprekers. Gek genoeg zijn er geen zzper’s voor het spreekgestoelte gekomen. De dwarse denker Robin Fransman kwam aan het woord en noemde de toename aan zzpers een ramp omdat het een race naar de bodem zou veroorzaken. Daarmee bedoelde hij dat iedereen voor steeds minder geld zal gaan werken en dat er op die manier dus geen belasting meer te vangen valt en er geen sociale zekerheid kan bestaan. Hij had het eigenlijk over twee soorten zzper’s, mensen die dat niet willen zijn, dat zijn de mensen die bij post.nl werken en stukadoors. Fransman hamerde erop dat er veel teveel armoedige zzpers zijn (arme ouderen van de toekomst). Ik ging goed gemutst naar binnen, maar op het laatst voelde ik me niets meer dan een marginale krabbelaar. Minder dan dat nog eigenlijk. Ik ben er toen met Wabbesch Wabbesch tussenuit geknepen. We dachten niet dat ze daar zaten te wachten op onze mening.

1995 - Het jaar dat de toekomst begon

In The New Yorker staat een grappig stuk van Louis Menand over de futiele betekenis van geschiedenis, althans de verklarende rechtlijnige soort. De soort die zegt dat er een aantal cruciale momenten zijn aan te wijzen die de wereld hebben gemaakt tot wat die nu is. Het heden voorspellen uit het verleden is volgens Menand bijna ondoenlijk. Je kunt de stipjes wel verbinden, maar er zijn teveel stipjes en de stipjes hebben zelf weer stipjes. Hij schrijft over al die willekeurige tijdvakken die we verzinnen. “And, of course, there is the decade. For some obviously bogus reason, presumably because we have ten fingers, we find it natural to imagine that life assumes a completely new character every ten years.”
In dit artikel bespreekt Menand het boek “1995: The Year the Future Began” (California) van W. Joseph Campbell. Het is een informatief en sportieve poging ons te overtuigen dat wereld zoals we die kennen is gevormd door dingen die gebeurd zijn in 1995.
Denk aan windows 95. Ook de voorgangers van ebay, craigslist etc zijn begonnen in 1995. Maar zoals Menand al zegt is internet pas echt groot geworden met facebook en dat begon in 2004.Waarschijnlijk schrijft iemand daar nu ook weer een boek over.

kip zonder kop beleid

De angst voor een tweede nine eleven lijkt ons steeds dichter in de armen van de Syrische president Asad te drijven. Het is ongelofelijk, maar een man als Asad die ontelbare misdaden tegen de menselijkheid heeft begaan met z'n gasaanvallen op minderheden, hebben we liever dan het handjevol ISIS strijders dat zichzelf uiteindelijk wel zal opbranden. Ik las in de NYT dat minister van buitenlandse zaken Kerry zich onlangs zelfs versprak en zei bereid te zijn om te praten met Asad om vredesonderhandelingen tussen hem en de rebellen op te starten. De Amerikaanse regering heeft hem teruggefloten, toch is de houding van Amerika een stuk minder kritisch geworden nu er een Amerikaan onthoofd is door ISIS.

Normale brug

OMA deed onlangs mee aan een prijsvraag voor een brug in Londen, niet om te winnen, maar vanwege het statement. In een stad waar je door de landmarks de stad niet meer kan zien zou je juist iets moeten maken dat is ontworpen om te doen waar het voor bedoeld is. In het geval van een brug twee oevers verbinden. Hun plan heeft de shortlist niet gehaald, zoals verwacht. Zoals Reinier de Graaf van OMA zegt is dat maar goed ook. Als idee is een serie vierkantjes die Londen als het ware inlijst, interessant, om het uit te voeren is dat toch weer wat anders. Dan wordt het waarschijnlijk gewoon lelijk, zoals ook al die andere ontwerpen trouwens. Een voordeel is dat dit OMA ontwerp zich niet mooier voordoet dan het is.

Floating Scam

De zee is altijd een dankbaar projectiescherm geweest voor utopisten. In dit artikel van China Mielville worden er een aantal genoemd. Drijvende staten. Ik herinner me inderdaad het plan voor Freedom Ship, een permanent cruise schip. Je koopt een appartement op het schip en vanaf dat moment blijf je permanent rondvaren. Het project is al acht jaar aan het opstarten, maar ze zijn nog niet begonnen met bouwen. Er zijn tal van redenen om de kust te verlaten, maar de belangrijks reden is om uit de klauwen van de staat te ontsnappen. Denk aan de abortusboot of de drijvende werkplekken drie mijl uit de kust van Los Angeles voor buitenlandse software engineers die zo het probleem van een greencard omzeilen.
Freedom ship wordt hoe dan ook een interessant sociaal experiment. “On Freedom Ship there will be a jail, a “squad of intelligence officers,” and a “private security force of 2,000, led by a former FBI agent, [that] will have access to weapons, both to maintain order within the vessel and to resist external threats.” And while technically the law applied would be that of whichever state lends its flag, Freedom Ship officials make no bones that “the captain’s word will be final.”

Je kunt zien hoe het uit de hand kan lopen. Een kleine dictatuur op zee. 

Grand Uitverkoop

 
Het Grand Theatre in Groningen heeft wat fouten gemaakt door niet goed naar uitgaven en inkomsten te kijken. Ze komen vier ton te kort. De gemeente laat hen keihard vallen. In de afgelopen 35 jaar is er nog nooit zoiets gebeurd, maar er wordt doodleuk uitgekeken naar andere partijen die dit podium over kunnen nemen. Want, zoals wethouder van cultuur Paul de Rook zegt, vindt de gemeente het heel belangrijk dat er diverse podia blijven bestaan voor talent ontwikkeling.
Er komen twintig mensen op straat te staan die over een enorme schat aan kennis beschikken. Het is een vreemde gewaarwording. Financiële instellingen worden met miljoenen ondersteund en een culturele instelling waarvan de waarde algemeen wordt ingezien, wordt eruit geknikkerd. Samen met Engeland is Nederland het meest neo-liberale land van Europa. Vaak wordt gezegd dat iets niet anders kan, of dat dingen op een andere manier niet betaalbaar zijn. Onzin want in Duitsland zet men de cultuur ook niet in de uitverkoop. Tegenwoordig heeft de Universiteitsbibliotheek van Groningen een Starbucks. Zodoende associeert de Rug zich met een onderneming die kinderarbeid op plantages in zuid Amerika toelaat en waarvan de kinderen onder de brandwonden zitten door het gebruik van smerige pesticiden. Het lijkt misschien niets met het Grand Theatre te maken te hebben, maar de gemeente zou het liefst ook zo’n soort partij aantrekken, die hebben namelijk geld en geld is het enige dat telt.

intellectuele masturbatie

Timothy Williamson schreef een boek geheel opgebouwd uit convesraties. Op de Stone lezen we een voorproefje. Het is een discussie over de vraag of je als filosoof een eenzaam pad moet afgaan. De man is geïrriteerd omdat de vrouw eerder die avond een citaat van Plato heeft aangehaald in relatie tot zijn ideeën. Zij vond het relevant, maar hij wil zijn eigen argumenten verzinnen en zijn eigen standpunt bepalen. Iemand anders overtuigen vindt hij niet belangrijk.

.

Egon: (…) In the end, the only person I’m concerned to satisfy is myself.

Tina: Is that also your attitude in bed?

Egon: There, I must feel the other person is satisfied to feel satisfied myself.

Tina: But that’s not how you feel in argument?

Egon: Even there I feel more satisfied when I feel my reasoning has satisfied them too. But it’s more important to satisfy a lover in bed than a friend in argument.

Tina: I didn’t know you rated sex above philosophy.

Egon: I don’t. But there is more danger of losing a lover by not satisfying them in bed than of losing a friend by not satisfying them in argument. Anyway, mutual satisfaction is easier in bed. In argument there is only one winner.

Dit is natuurlijke een grappige vergelijking. Maar als we de analogie doortrekken dan is iemand die alleen geïnteresseerd is zelf bevrediging, intellectueel aan het masturberen. Dat is misschien leuk, maar op de lange termijn schiet het niet op. Je moet je hoe dan ook verhouden tot de traditie.

iets dood redeneren

Vandaag was ik bij een debat op de kunstacademie hier in Den Haag. Het debat had als titel; unfixing images. Bij tijd en wijle was het wat hoogdravend en conceptueel. Het ging geloof ik over de rol die foto’s kunnen spelen in het maatschappelijk veld, maar zeker weten doe ik het niet (ik kwam laat binnen). Ik was daar voor een vriend, de Ghanese fotograaf Nii Obodai. Hij vertelde godzijdank gewoon zijn levensverhaal zonder begrippen als fixing en unfixing te gebruiken (ook al gebruikt hij nog steeds de donkere kamer en is fixeren iets waar hij wel verstand van heeft). Opgegroeid op kostscholen in Engeland, was hij bij terugkomst wat vervreemd van de Ghanese cultuur. Dat niet alleen, hij was ook wat vervreemd van zijn vader en uiteindelijk van zichzelf. Het ging een tijd heel slecht. Uiteindelijk is hij via de ingreep van een sjamaan in een bos weer bij zinnen gekomen. Zijn vader was de eerste burgemeester van Accra na onafhankelijkheid. Kwame Nkrumah had gezegd dat de onafhankelijk van Ghana niks voorstelde zonder de onafhankelijkheid van heel Afrika. Een interessante gedachte. Na een door Amerika georganiseerde coupe werd Nkruma afgezet en er kwam een dictator voor in de plaats. De vader van de fotograaf verdween voor langere tijd in het gevang. Wie zijn wij dan eigenlijk als Afrikanen of Ghanezen? Dat was een vraag waar Nii antwoord op probeerde te vinden in zijn fotografie. Het resulteerde in prachtige series over de goudmijnindustrie en de halleluja kerken.
Zegt dit iets over de West Afrikanen? Zeer zeker. Het zijn onderwerpen waar heel erg sterk de internationale component in doorklinkt. Er zijn dertigduizend Chinezen actief in de mijnen en religie is door de Denen naar Ghana gebracht (en daarna uit de hand gelopen als een exotische soort die begint te muteren). Zo ging zijn verhaal van het uiterst persoonlijke, wat ook te zien is aan zijn foto’s, naar het mondiale. 
Iemand in de zaal durfde ook nog op te merken dat een behoorlijk lang deel van zijn verhaal over zijn persoonlijke achtergrond ging en dat hij weinig theorie had gehoord. Die persoon was ook aan het promoveren op de kunstacademie. Hij heeft blijkbaar niet begrepen dat een persoonlijk verhaal alles is en theorie niks. Of om het anders te zeggen; een levensverhaal is leven en theorie is de dood (als het om kunst gaat).

Illusie

Vandaag zag ik Ferry Mingelen in de supermarkt. Ferry kijkt je altijd aan alsof jij de bekende Nederlander bent. Ik knik hem geruststellend toe. Wij kennen elkaar, wil ik daarmee zeggen.Wat deed Ferry trouwens in de supermarkt op deze super belangrijke dag wat politiek betreft ? In gedachte zie ik hem altijd voor me op zolder met een koptelefoon op. Een beetje zoals die figuur uit Das Leben der Anderen. Hij zit daar op zolder en houdt nauwlettend de politieke barometer in de gaten. Niet dus, Ferry deed gewoon boodschappen. Zodoende was ik alweer een tv-illusie armer. Overigens heb ik vandaag gestemd met een paspoort dat was verlopen in mei 2010.

Cursus mannelijkheid

Een vriend attendeerde me op deze website (man!). Misschien twijfelt hij aan mijn mannelijkheid omdat ik soms rondloop in een roze pak, of lijkt het hem grappig om er juist in een roze pak naartoe te gaan. Een cursus mannelijkheid. Dat klinkt als een contradictio in terminis. Het gaat niet samen. Zeer vermakelijk om even op de site rond te kijken. Als opwarmertje een citaat:

“Het archetypische beeld van ‘de WildeMan’ is een verwijzing naar een plek in je lichaam van waaruit je jouw ‘kwaliteit en energie’ voluit kunt leven. Een intern kompas waar je blind op kunt varen.
(…)We zetten verschillende werkmethodes in om tot handelen, rust, heling en bewustzijn te komen. We maken bijvoorbeeld gebruik van lichaamswerk (adem, beweging, geluid), meditaties, deelronden, opstellingen, NLP, TA, traumawerk en groepsdynamica.”

Kortom; alles wordt uit de kast getrokken om die mannelijkheid weer op peil te krijgen, zelfs trauma verwerking. We leven in een maatschappij waar je blijkbaar trauma’s opdoet zonder er erg in te hebben. Het trauma van de onzichtbare castratie, noem ik het maar even.

Selectief geheugen

 
Ik las dat Central park is gebouwd op een plek waar vroeger Seneca village stond, een gemeenschap van African Americans die behoorden tot de middle class. Internet zorgt ervoor dat je het verleden kan lezen alsof het de krant van vandaag is. Er woonden ook veel Ieren in Seneca Village. Mensen hadden daar land gekocht om er te boeren, of ze pachtten het weer van anderen. In 1820 was het bezit van een perceel ter waarde van 250 dollar een voorwaarde om te mogen stemmen. Halverwege de negentiende eeuw wilde de stad op deze plek een park aanleggen. Landeigenaren werden uitgekocht en diegene die daar iets huurde was gewoon de klos. Eigenlijk kreeg niemand er echt veel geld voor. Bovendien waren een hoop middenklassers weer van hun stemrecht ontdaan. Het doet een beetje denken aan wat rond dezelfde periode in Parijs gebeurde toen Haussman die stad onder handen nam om er een hoofdstad van de maken die de Tweede Republiek waardig was. Nu bewonderen we Parijs, maar toen zijn veel mensen gewoon uit hun huizen gezet. Hoewel kranten vaak zijn gericht op rampen, hebben we de neiging om narigheden uit het verleden juist te vergeten en de geschiedenis te zien als een aaneenschakeling van mooie ontwikkelingen. Alexander de Grote was vooral een grote slager, maar historici spreken over het verspreiden van de hellinistische cultuur. Ook de gouden bocht van Amsterdam heeft veel mensenlevens gekost, sommige zien alleen een glanzende VOC mentaliteit.

Ochtendmens is succesvoller

 
Ben je behoorlijk slank en heb je een succesvolle carrière ? Dan ben je waarschijnlijk een ochtendmens. Dit concludeert het slaapcentrum van Cambridge. Interessant. Zou je dat ook om kunnen draaien? Bent u een avondmens? Dan kunt u 's ochtends rustig blijven liggen, want waarschijnlijk bent u dik en is de kans op succes gering.

Ramp

Vandaag was ik op bezoek bij Marinus van Dijke, een kunstenaar die zich laat inspireren door de duinen van Schouwen Duivenland. Hij vertelde tijdens een wandeling over zijn vader die vuurtorenwachter was geweest en ook de bewuste nacht van 1 februari 1953 dienst had. Er was een schip vast komen te zitten en daar waren ze druk mee geweest. De volgende ochtend keek hij achterom naar het binnenland en het eerste wat opviel was dat het er nogal grijs uitzag. ‘De watersnoodramp had plaatsgevonden, maar mijn vader had er geen erg in gehad,’ zei Marinus. Als je naar de zee keek was er niets aan de hand. Die zee, die stroomde wel. Mensen in de badkuip van de polder zagen de horizon op zich afkomen. 

Hoofdstad van de twintigste eeuw

 

Als Parijs de hoofdstad van de negentiende eeuw is, zoals Walter Benjamin zei, dan moet Wenen wel haast de hoofdstad van de twintigste eeuw zijn. In 1913 woonde Trotsky, Stalin, Tito, Sigmund Freud en Adolf Hitler in dezelfde stad. Ze hadden elkaar gemakkelijk tegen kunnen komen. In BBC news magazine lees ik dat de cafés en koffiehuizen de plekken waren waar je moest zijn. Iedereen ging er heen en er kon kruisbestuiving plaatsvinden. Ideeën waren veel vloeibaarder en nog niet, zoals later, in beton gegoten. Er gebeurde van alles in Wenen. De overheid was wat laks en Wenen was de beste plek om te schuilen. Dat was ook de reden dat Trotsky en Stalin daar zaten. De tsaar zocht ze.

Het was een plek waar mensen uit alle uithoeken van de dubbel monarchie naartoe trokken voor werk, succes en geluk. Naast Duits werd er vooral vele Tsjechisch gesproken in Wenen. Officieren van het Oostenrijks-Hongaarse leger moesten commando’s kunnen geven in 11 talen. Talen die je in Nederland in elk geval nergens meer kan leren. We verlangen niet meer zo naar een imperium.

luister hier ook naar vpro radio. Wenen 1913 proefstation voor de ondergang van de wereld. 

Wie kauwt blijft klein

Het raadsel van de reusachtige vegetarische dinosaurus is opgelost. Dat lees ik op de site van Die Wlt. De Spinophorosaurus nigerensis zoals hierboven afgebeeld besteed zo’n 18 uur aan grazen en hij slikt de boel in een keer door want kauwen kost tijd en tijd heeft deze dino niet omdat hij brandstof nodig heeft voor zijn grote lijf. De wetenschappelijke conclusie die hieruit werd gedestilleerd is: Wie kauwt blijft klein.

Inpakzombie

 
Nieuwsuur ging vandaag kijken wat de participatiewet precies in de praktijk betekent. Iedereen die een uitkering aanvraagt moet in Apeldoorn vier weken de sociale werkplaats in. Douwe zegt dat hij wel iets wil doen met zijn 20 jaar ervaring als bouwkundige. Een buurtcentrum waar geen geld voor is helpen opknappen. Dat is natuurlijk ingewikkeld om te organiseren dus moet hij spullen inpakken. In Apeldoorn durven ze  te zeggen dat dit goed is voor iedereen omdat je met servetten vouwen je werkritme onderhoudt. Ook willen ze testen of je wel gevoelig bent voor gezag. Het lijkt wel het vreemdenlingen legioen. Daar breken ze eerst je identiteit af door te zeggen dat je strodn bent, daarna bouwen ze je identiteit weer op tot een killing machine. In Apeldoorn maken ze een inpakzombie van je. Ik weet genoeg; kom nooit in handen van de uwv want dan wordt je vernederd. Ik wil graag afsluiten met de toepasselijke woorden van bisschop Muskens uit 1996:
'De katholieke moraal heeft altijd al duidelijk gemaakt dat als je zo arm bent dat je niet meer kunt leven, je een brood mag weghalen uit de winkel.

Facebook krijgt eigen dorp

Net als Disney en google gaat nu ook Mark Zuckerberg van facebook in samenwerking met Frank Gehry voor zijn personeel een speciaal dorpje laten bouwen. Het heet nogal megalomaan ‘Zee Town’ (naar zijn achternaam). Achter dergelijke plekken zitten altijd opvoedkundige of visionaire trekjes (de lever broers bouwden het op christelijke waarden gebaseerde port Sunlight). De bewoners moeten verheven worden en krijgen ook een waslijst aan regels voorgeschoteld waar ze zich aan moeten houden. Uit Disney’s Celebration komt het beroemde verhaal dat bewoners niet snapten waar een bepaald soort vandalisme vandaan kwam en dat het waarschijnlijk ging om jeugd uit een naburig vissersdorp. Het bleek om tweede generatie Celebration bewoners te gaan, hun eigen kinderen dus, die zich gingen afzetten tegen de perfect georkestreerde omgeving.
Volgens mij zijn dat soort naar binnen gekeerde bewegingen gedoemd om te mislukken. Te star en teveel in verering van zichzelf om te kunnen overleven op de lange termijn. Facebook schijnt sowieso een medium te zijn dat door jongeren nauwelijks gebruikt wordt. Dertigers zitten op Facebook, de jeugd heeft instagram. Facebook is dus een dorp dat uitsterft.

Touch-screen gezicht

‘Kwa touch vind ik Samsung wel fijn maar hij is gewoon lelijk.’

Dit zei laatst iemand in de trein en even dacht ik dat het over de politicus ging, maar later bleek het om de telefoon te gaan. Niet Samson, maar Samsung. Op zich had het gekund natuurlijk. Politici maken ten slotte reclame voor zichzelf zoals ook lifestyle producten worden aangeprijst. Kijk naar Alexander Pechtold. Hij liep laatst rond door een leeg radio Kootwijk gebouw op de Veluwe. Een beetje een Apple-store achtige omgeving; witte muren en verder niks. ‘Ik wil een rechtvaardige samenleving waar iedereen zich thuis voelt,’ zegt Pechtold als de interface van het merk D66. Op het youtube kanaal van de PvdA komt Samson ook in beeld met zijn touch screen gezicht. Hij begint over een jongetje met een isis vlag en een t-shirt van het Nederlandse elftal. Iets wat hij niet met elkaar kan verenigen. ‘Ik begrijp het niet. Ik kan het niet begrijpen.’ Hij vraagt zich af hoe haat en eenheid samen kunnen gaan in dat jongetje. Een T-shirt van het Nederlandse elftal is blijkbaar eenheid voor Samson en die vlag is haat. Weet dat jongetje veel. Die vindt het vooral gezellig. Maar Samson heeft het jongetje nodig, hij heeft hem nodig om aan te geven dat hij een land wil, net als Pechtold, waar we samen 1 zijn. Politiek wordt hier gepresenteerd als app waarmee je de samenleving fijner kan maken. Helaas heb je daar visie voor nodig, geen gelikte reclame spotjes.

Afzien

Wie een minuut van z’n persoonlijke record af wil halen moet afzien. Tijdens de tien km vandaag in Den Haag dacht ik regelmatig aan stoppen. Het was geen enkel moment leuk. Al bij het Vredespaleis, 1 km vanaf de start, had ik het gevoel stuk te zitten. En dan doorgaan. Maar waarom eigenlijk? Die vraag plaagde mij langdurig. Op een gegeven moment komen de mantra’s naar boven, hardlopen is een voorrecht, ging het door mij heen. Ik moest volhouden, zoveel was zeker. Het uithoudingsvermogen werd beloond. Maar liefst een minuut en vierentwintig seconden sneller dan de vorige keer. Ik ben nu al zenuwachtig voor volgend jaar. Nu zit ik onder de zesenveertig minuten, maar volgend jaar moet ik natuurlijk weer onder de vijvenveertig zien te komen.Wat een stress. Ik kan beter de halve marathon gaan doen, dan hoeft het minder hard en is het in eerste instantie een kwestie van de finishlijn halen.

Kameleon

Vanavond was ik bij de screening van 'Chameleon', een film die is gemaakt over de Ghanese ‘undercover journalist’ Anas Aremeyaw Anas. Zijn werk blijkt behoorlijk dicht aan te zitten tegen dat van een privé detective. Hij onderzoekt een bepaalde zaak, verzamelt bewijs en gaat er met een verborgen camera op af. Aan het einde van het liedje haalt hij de politie erbij en dan wordt iedereen gearresteerd. ‘I’m already in handcuffs with him, its so exciting’, zei hij aan de telefoon tegen iemand. Dat viel me ook op; hij gaat telkens zelf in de handboeien met de door hem gevangen boeven. Ghana is natuurlijk op juridisch gebied een witte vlek op de landkaart, dus misschien zijn dergelijke cowboy-praktijken in dit stadium van de democratie wel geoorloofd. Hij heeft een aardige gimmick met hoedjes en vermommingen. Hij is ook aardig en intelligent. Toch maakt hij zijn eigen nieuws. Hij lokt het uit. Goed, hij weet een verkrachtende abortus dokter te vangen, maar het feit dat abortus verboden is en vrouwen dus gedwongen naar charlatans moeten wordt niet aan de kaak gesteld.  Daar bemoeit Anas zich niet mee.

party crashen

We waren vandaag met Opduik TV bij Caribische ouderen op bezoek. Het was heel gezellig. De woonvereniging heet Brasa, wat omhelzing betekend in het Papiaments. Albert en ik hebben heel wat omhelst vandaag. Dat voelde goed. Mocht u ook een feestje hebben en wilt u dat we dat we komen filmen, dan kan dat. Albert en ik zijn professional partycrashers.(bovenstaande foto is van Mrll)

Vikingen

Ik lees in ‘The Edge of the world’ van Michael Pye over de Vikingen die dwars door alle hiërarchieën van het middeleeuwse Europa heen overal gemeenschappen gingen stichten die bijzonder democratisch waren. Alleen hun setllements in Amerika verlieten ze vrij snel weer want de Indianen begrepen ze niet. Die waren te raar. Karl Ove Knausgaard gaat voor de New York Times magazine in het voetspoor terug naar de plek waar de vikingen destijds hun gemeenschap hadden; Newfoundland. Lees hier zijn eerste blog.

Opgeruimd

Gisteren interviewde ik een student over haar nieuwe woonsituatie in een vijf laags woongebouw op een bedrijventerrein. Vroeger had ik een obsessie met wonen in het centrum. Ik was bang dat ik anders allerlei dingen zou missen. Wat die dingen waren, weet ik niet precies. Het centrum was heilig. Ze moest lachen toen ik dit zei en gaf toe dat veel vrienden zeggen dat ze liever niet naar haar toekomen. ‘Op deze plek wonen, zou ik ook pas doen in het tweede jaar, als je al een sociaal netwerk hebt. Een sociaal netwerk opbouwen zal hier minder makkelijk gaan.’ Studenten worden in toenemende mate buiten de stad geplaatst. Daarmee wordt deels gehoor gegeven aan toenemend geklaag van de stadjers die het te druk vinden worden. Een klassieke botsing tussen culturen. Er wordt zelfs geroepen dat er een campus zou moeten komen. De campus als oplossing voor ‘overlast’ is echter geen goed idee. Het is een modernistische opvatting van stedenbouw waarbij wordt ingezet op functiescheiding. Met dat principe is al veelvuldig geëxperimenteerd in de jaren zestig en zeventig met 'dode' stukken stad als gevolg. Natuurlijk kan er wrijving ontstaan tussen woonvisies, maar de onderhandelingen daartussen maken juist deel uit van een leefbare stad. Het klinkt als een cliche maar samenleven is uiteindelijk compromissen sluiten. Er bestaan geen simpele oplossingen (zoals Geert Wilders schijnt te denken).

God

Als je in de jaren negentig in Indonesië foto's liet ontwikkelen dan kreeg je die terug in een mapje waar David Copperfield op stond. Hij zat op een Harley, had wapperende manen en keek zwoel in de camera. Ik begreep dat hij een goochelaar was. Een soort Hans Klok maal honderd. Waarschijnlijk heeft Hans Klok de windmachine van Copperfield geleend. Waarom hij in Indonesië op fotomapjes stond weet ik niet.
Onlangs googelde ik hem weer eens, zoals je een oude bekende kan googelen. Copperfield is nog steeds erg actief. Hij doet shows in Las Vegas, heeft een eiland en een museum en hij kijkt nog steeds zwoel in de camera.
Ik kwam erachter dat hij ook een iets doet in de medische wereld. Project Magic heet het en het is best een goed idee. In een filmpje was het even alsof ik Peter Sloterdijk hoorde spreken: ‘We zijn allemaal sociaal gehandicapt op de een of andere manier en voor mij was magie een middel om mezelf een houding te geven,’ zei Copperfield.
In de kliniek van David Copperfield leren gehandicapte kinderen de fijne motoriek van het goochelen. Het fysieke aspect is een ding, maar daarna komt het sociale aspect waar het Copperfield om te doen is: 'Mijn patienten hoeven geen top magicians te worden, daar gaat het niet om, maar ze kunnen wel hun familie verstelt te doen staan.'
Peter Sloterdijk geeft in zijn boek Je moet je leven veranderen het voorbeeld van de man zonder armen die zijn hoed op kan zetten met zijn voeten en ook met zijn voeten virtueus piano speelt. Ook Sloterdijk zegt dat we allemaal net als deze man een uitdaging hebben om ons leven te veranderen. We moeten een God zoeken om mee te trainen. Dat is de boodschap van Sloterdijk. David Copperfield is voor veel mensen zo’n God. 

Mug Shot

Schilders voelen zich beter dan fotografen. Dat blijkt wel uit de discussie rondom Luc Tuymans die een nieuwsfoto naschilderde. De fotografe Katrien van Giel spande een rechtszaak aan en won. Ze moet dit haast gedaan hebben uit jaloezie. Het feit dat een kunstenaar zijn werk kan verkopen voor vele duizenden euro's en zij niet. Dat steekt haar. Toch had de kunstschilder had beter moeten weten. Hij moet goed onderscheid maken tussen de nieuwsfotografie en de kunstzinnig bedoelde uitsnedes. Probleem is dat dit onderscheid steeds moeilijker te maken is. Je kan dus ook de vraag stellen wat dit soort artistiek bedoelde foto's in de krant doen. Misschien moeten joernalistieke foto's wel aan aan bepaalde code onderworpen worden. Een beetje zoals mug shots uit de gevangenis. Alleen saaie foto's van politici. Kijken of ze dan nog nageschilderd worden.

Perverse prikkels

Vanavond zei Joris Luyendijk in Tegenlicht dat we de problemen in de financiële sector gaan oplossen zoals we ook ooit de slavernij hebben opgelost. We zijn er nog niet. We weten nog niet hoe het moet. De financiële sector is sterker dan de politiek. ‘Vrouwen moeten stoppen met bankiers aantrekkelijk vinden. Dat zou de financiële sector erg helpen,’ zei hij. Dat is een aardige opmerking. In plaats van vrouwen aan de top moet je vrouwen hebben die een seksuele voorkeur hebben voor Beach bums. Dat is een heel ander soort emancipatie. Deze opmerking laat wel zien dat we weinig middelen hebben om de financiële sector aan te pakken en gezond te maken.